دلم...

آروم ندارم واسه این که زودتر ببینمت و باهات حرف بزنم عزیزدلم...

۲۶ یا بیست و هفتم حتما می بینمت..

و این تموم آرزوی منه که منو سر شوق آورده...

دلم خیلی برات تنگ شده و امشب سخت گذشت ...

چند شب پیش بعد حرف زدن باهات گریه کردم..

‌‌یه جورایی از من رنجیدی و خودم بیشتر ناراحت شدم ‌‌.

گفتی اشکال نداره اما ته دل منم آروم نگرفت...

واسه همین اون شعرو برات فرستادم...

تنهام وقتی نیستی ..درسته فکرت هر لحظه باهامه و باهات حرف میزنم...

اما بازم این حس تنهایی ولم نمی کنه...

آخر این قصه قشنگه ...

میسازمش...

هر چند سخت..هرچند که اذیت بشم...

اما هیچ چیزی غیر ممکن نیس..

دلم برات پر میزنه کاش حسش کنی درد و دلم.....